A "marcha dos fouciños"

Nos anos sesenta,en Castrelo de Miño fixose unha mobilización en contra da construcción do encoro, foron os primeiros en mobilizarse . o seu motín, que comenzou coa "rebelión dos fouciños" das mulleres, cambiou o curso da historia recente do pais.
O primeiro sinal de que Castrelo de Miño non ía ser como os Peares ou Belesar dérono as mulleres. Unha mañá, baixaron por entre as viñas cos seus fouciños en alto e dirixíronse á gorxa onde se construía a presa. A "marcha dos fouciños", como a denominaron a partir de aí, non foi demasiado lonxe, porque a garda civil detóvoa antes de de puidesen chegar ó seu obxectivo, pero alertou as autoridades e a Fenosa -a compañía coonstructora do encoro- de que as augas, desta volta, podían desbordarse. Corría o ano 1965 e a revolta de Castrelos non facía máis que empezar.
Castrelo de Miño, pola súa inusitada rebeldía no medio dunha época silenciosa, marcou sen dúbida un fito entre as revoltas recentes do campesiñado galego e, por esa mesma causa, foi a máis literaturizada.
artigo completo aqui